Wat gebeurt er als je een net afgestudeerde Social Innovator zonder ambtelijke ervaring bij Gemeente Bergen op Zoom plaatst? Dat experiment ging ik 1 september aan. 

Het ligt natuurlijk genuanceerder. Als organisator en dagvoorzitter van evenementen die te maken hebben met innovatie en transitie, was ik vaker in contact gekomen met gemeenten. En iedere keer bleef één gedachte hangen; “Wat hebben deze mensen een hoop passie en weten ze goed waar ze mee bezig zijn!”. Het kwam niet overeen met mijn vooroordeel van ambtenaren (die alleen maar koffie drinken, keycords dragen en doen alsof ze alles weten maar nergens verantwoordelijkheid voor nemen). 

 

Social Innovator

De interesse was gewekt. In februari voltooide ik mijn studie Sociale Innovatie aan NHTV Performatory. Tijdens mijn reis door Zuid-Amerika, die je als zichzelf respecterende net afgestudeerde millennial moet maken, besloot ik meer van deze gemeentelijke wereld te willen weten. Al was het op mijn voorwaarden. Daarom stelde ik mijn netwerk de vraag:  

“Ik zou graag binnen een gemeente procesgericht werken aan innovatie, maar wel in een ondernemende rol en met een beetje geluk samenwerken met gelijkgestemden”

 

BRAM

Simon de Wijs van de NHTV benoemde meteen BRAM en dat bleek een schot in de roos! In dienst zijn van een moederorganisatie, met alle mogelijkheden om voor andere gemeenten aan de slag te gaan. En dat samen met negen andere jonge publieke professionals die hetzelfde doen. Een soort netwerkmerk dus!   

Dat het hier net wat anders ging was me snel duidelijk. Een vrije sollicitatievorm, een eerste sollicitatiegesprek dat gestart werd met een energizer en 2 gesprekken, een casus en een groepsopdracht later had ik nog geen vraag aan de hand van mijn CV gehad. Het draait om de visie die je hebt ontwikkeld, hoe je werkt, wat voor persoon je bent en wat je belangrijk vindt, YES! 

 

Gemeente Bergen op Zoom

Ik werd aangenomen en kwam in dienst bij Gemeente Bergen op Zoom. Daar werden sommige vooroordelen die ik had toch bevestigd. Zo wordt er door sommige nog met een prikklok gewerkt, wordt er ontzettend veel koffie gedronken en zijn alle arbeidsvoorwaarden perfect geregeld. Daarnaast werd er met een kleine bijbetaling een mobiel abonnement aangeboden. Mijn eerste reactie was: “Kan ik dan mijn eigen nummer meenemen?”, waarop er verontwaardigd werd gekeken. “Je wilt toch niet je eigen nummer meenemen, dan kunnen mensen van werk je privé bellen?!”. Deze cultuurclashes maken het werk zo waardevol, omdat je op dat moment met elkaar in gesprek gaat en elkaars (vaste) denkbeelden begint op te schudden. De rol als BRAMMER typeert voor mij dat je daar plezier uit haalt, je denkbeelden of ervaringen spiegelt aan de organisatie en die zo helpt om te vernieuwen. 

Nu, twee maanden later, merk ik dat er in het klein en groot een constante tweestrijd is. Aan de ene kant wordt er nog vaak traditioneel gedacht, maar aan de andere kant is er ontzettend veel ruimte om experimenten aan te gaan. Daartussen hangt dat iedereen zo verschrikkelijk gepassioneerd is over zijn werk en dat er veel vertrouwen naar elkaar wordt uitgesproken. Daarnaast bevalt de ruimte voor ondernemerschap me. Wisselende opdrachtgevers en kritisch zijn op je resultaten en uren loopt ook nog eens goed samen met de ontwikkeling van de organisatie naar meer opgave-gestuurd werken.  

Twee maanden onderweg, nog in ieder geval 22 te gaan! Alle positieve verwachtingen die ik had zijn ruimschoots overtroffen en uit de ‘slechte’ vooroordelen haal ik veel energie. Uiteindelijk maken de mensen de organisatie en daar zit het meer dan goed!