Het volledig focussen op maar één doel in je leven past niet meer bij de wereld van nu. Want naast die ene gave baan die al lang niet meer voor het leven is, wil de gemiddelde generatie-Y professional ook vaak een eigen onderneming, een goedlopend sociaal leven met misschien nog wat bijbehorende vrijwilligersactiviteiten en ter aanvulling ook nog wat originele -vaak adrenalineopwekkende- hobby’s.
Bij BRAM zien we ook wat van deze kenmerken terugkomen. Niet iedereen heeft adrenalineopwekkende hobby’s, of daadwerkelijke een eigen bedrijf, maar een actieve en ondernemende geest is toch wel de gemene deler van ons team. Wij werken voor verschillende (semi-)overheden tegelijk, aan verschillende vraagstukken, met verschillende partners en als het even kan ook vanuit verschillende invalshoeken.
Daarnaast heeft menig Brammer nog een voorliefde voor andere activiteiten. Eigen bedrijfjes, vrijwillige inzet en inhoudelijke verbreding op andere vlakken zijn zeker terug te vinden.
Het hoeft dus niet te blijven bij één passie. Je kunt ook een belegde boterham verdienen door je diensten in te zetten voor de overheid én daarnaast die succesvolle hobby uit te laten groeien tot misschien wel een goedlopend bedrijf in de verkoop van -bijvoorbeeld- zelfgehaakte hamsterwantjes.
BRAM biedt ons de ruimte. Want in vele rollen binnen meerdere projecten voor verschillende organisaties ontwikkelen wij ons op veel vlakken. En omdat onze focus nog wel eens verschuift zien we sneller de raakvlakken tussen het beleid op arbeidsmarktontwikkeling en de binnenstadsvisie van een gemeente. Of tussen de veiligheid in grote steden en de zorg voor personen met psychische problemen.
In de schoolbanken werd je geacht je netjes volgens een vooropgezet programma te focussen op rekenen in uur één, om vervolgens dat boekje dicht te slaan en te gaan werken aan taal. Als je de basisschool succesvol had afgerond kwam op de middelbare school de onvermijdelijke profielkeuze. Deze hield je dan breed, zodat je nog alle kanten op kon. Enkele jaren later kwam je er dan achter dat dit slechts uitstel van executie was, want dan mocht je alsnog aan de studiekeuze. Vervolgens deed je toch maar een studie ‘waar je iets mee kon’, om er vervolgens achter te komen dat je doodongelukkig zou worden als advocaat of bedrijfsjurist, omdat alleen de juridische kijk op de wereld toch onvoldoende afwisseling ging bieden.
Gelukkig ben ik er inmiddels achter dat ik mijn brede interesse en korte aandachtsspanne ook nuttig in kan zetten voor deze maatschappij. Want de rol van de lokale overheid is nou eenmaal breed en wisselend, onze vraagstukken zijn niet geheel duidelijk af te bakenen en de verantwoordelijkheden ook niet. Bovendien komen er in de wereld dagelijks vraagstukken bij waarbij de gemiddelde inwoner toch naar de overheid kijkt om met een oplossing te komen. Het speelveld (lees: werkveld) is eindeloos!
En daarnaast blijf ik rustig verder dagdromen over een gecrowdfunde dierentuin, mijn eigen fitnessbedrijf, een reisblog… óf een webshop in zelfgehaakte hamsterwantjes.
Meer weten over hoe je alles kan worden? Lees dan ook eens het onderstaande boek of het artikel daarover in de intermediair:
https://www.managementboek.nl/boek/9789021566849/hoe-word-je-alles-emilie-wapnick
https://magazine.intermediair.nl/issue/31-08-2017/de-multipotential-zo-word-je-alles/
Geef een reactie